Dlaczego takich ćwiczeń nie ma w jodze?
To są kobiece pozycje i ruchy oraz ćwiczenia dla kobiecej miednicy.
Większość ćwiczeń w gimnastyce w wersji z 2004 r. wykazuje podobieństwa z pozycjami kobiet rodzących w tradycyjnych kulturach na całym świecie.
W książce przedstawiliśmy analizę ćwiczeń opartą na naszych badaniach i świadectwach zmiany pozycji kobiety podczas porodu zarejestrowanych w historii medycyny, etnografii i antropologii.
Wytłumaczenie podziału „kręgu” na trzy ćwiczenia „górne”, „średnie”, „dolne” wynika z faktu, że te trzy ćwiczenia powtarzają sekwencyjne wykonywanie trzech podstawowych pozycji w różnych fazach porodu: (1) stojącej, (2) klęczącej, (3) czworakach (na rękach), w tym pozycje na łokciach i leżenia na klatce piersiowej.
W jodze brakuje elementu ćwiczeń zwanego „Pączek”, a jest on charakterystyczną częścią składową pozycji rodzącej kobiety, co również zostało przez nas wyjaśnione w książce.
Współczesna joga, którą pasjonują się kobiety, jest praktyką męską, w niektórych przypadkach, np. w ciąży, przystosowaną dla kobiet. Poza biznesem turystycznym joga w Indiach jest praktykowana pod nadzorem lekarza ajurwedy lub w klasztorach. W Europie trenerzy jogi nie myślą o tym, że jakakolwiek modyfikacja (adaptacja) jogi nie uwzględnia w pełni różnic w mięśniach miednicy u mężczyzn i kobiet, różnic hormonalnych.
Główną różnicą między Gimnastyką Tradycyjną Kobiet a jogą jest prawidłowa praca z mięśniami dna miednicy kobiety w każdym ćwiczeniu. Dlatego porównywanie gimnastyki z jogą lub używanie nazwy „słowiańska joga” jest błędem.
Ćwiczenie G8 „górny świat 8 krąg”
Innym przykładem jest ćwiczenie G8. Jest ono wyjątkowe ponieważ przypomina pozycję tańca indyjskiego i nie należy utożsamiać go z praktyką jogi.
Pozycja z ćwiczenia G8 mogła być skopiowana bezpośrednio z tańców świątynnych, takich jak te poświęcone bogu Vishnu, jego awatarowi Narasimha lub bogini Durgâ. Kobiety w Indiach przywołują tę boginię podczas porodu.
Zawodowi indyjscy tancerze tłumaczą tę pozycję w następujący sposób. Ułożenie rąk bogini Durga oznacza błogosławieństwo. Bohaterka stoi na jednej nodze na całej stopie, jej „siedząca” pozycja komunikuje, że w ten sposób daje odpocząć swojemu ciału i umysłowi.
W systemie G. Adamowicza jest to jedyne ćwiczenie z górnego „świata”, które wg niego kobieta powinna wykonywać stojąc na całej stopie, a nie na palcach, jak zaleca w przypadku ćwiczeń G1-7 i G9. Ta wyjątkowość i podobieństwo do tańca nie są w żaden sposób wyjaśnione, więc podważa nie tylko „słowiańskość” gimnastyki, ale także integralność całego systemu tzw. „Gimnastyki Słowiańskiej”.
W metodzie O. Pawłowskiej kobieta wykonuje wszystkie 9 ćwiczeń górnego „świata”, stojąc na całej stopie w podstawowej pozycji. Jest to jedna z glównych różnic pomiędzy metodyką Adamowicza i Pawłowskiej.
Ćwiczenie G8 z gimnastyki tradycyjnej jest podobne również do Vrikshasany, ale ma następujące różnice:
- obroty na boki bardziej rozciągają mięśnie przywodziciele
- obroty na boki bardziej rozciągają mięśnie pachwin
- obrót na bok wzmacnia pośladki (angażowane są oba pośladki)
- lekko ugięte kolano mocniej aktywuje łydki
- lekko zgięte kolano aktywuje intensywniej mięsień czworogłowy
- tonizuje mięśnie brzucha: obrót na boki aktywuje mięśnie skośne brzucha.
Rysunek Vrikshasana: https://www.dimensions.com/element/tree-pose